در تدریس سنتی ، مربی و دانش آموز هرگز امکان دسترسی به یک بانک اطلاعاتی غنی و کامل را در فضای مدرسه نداشته و چنانچه دانش آموزی از استعداد و توانایی های بالاتری نسبت به سایرین برخوردار باشد و یا اینکه تمایل و انگیزۀ کوشش و تلاش بیشتری را در حوزۀ یادگیری داشته باشد به هیچ عنوان بستر مناسبی در راستای به کارگیری و شکوفایی چنین خلاقیتها و توانایی هایی را نخواهد یافت و به عبارت بهتر در این نوع از آموزش به نبوغ و استعدادهای درخشان و بیش از حد معمول دانش آموز توجهی نشده و بدیهی است که نتیجۀ آن اتلاف این گونه از توانایی ها خواهد بود .
از دیگر معایب سیستم های سنتی می توان به نحوۀ نا درست ارزشیابی اشاره نمود که با توجه به ساختارهای موجود قطعاً نمی تواند بر پایۀ مفهوم نگری بوده و از فاکتورهای لازم جهت یک ارزشیابی استاندارد و کارآمد برخوردار باشد.